Jongens Mijn jongens zijn moeilijk als het op stofjes aankomt. Geen paars of roze, geen bloemetjes of fleurige motiefjes, want da’s allemaal voor meisjes. Ik krijg mijn 6-jarige dus echt niet meer overtuigd wanneer de stof hem niet bevalt en die KleineMan, tsja, die kijkt zo op naar zijn grote broer, dat ik dat ook niet meer hoef te proberen.
Maar een verwittigd vrouw is er twee waard hé, en dus liet ik GroteMan destijds zijn stof zelf kiezen. En toen het pakje van overzee geleverd werd, had KleineMan nog maar één vierkante centimeter ervan gespot, toen hij al riep “oh, ik wil daar een dekentje van”. Verbazing alom want dekentjes maken was toen nog niet aan de orde. Dat kwam pas later, veel later.
Maar KleineMan kreeg zijn dekentje (nadat ik natuurlijk nog zo’n twee yard extra diende te bestellen) en blijkt dat dekentjes maken weer heel erg populair is met dat koude weer…
Super heroes van Michael Miller, rode fleece en witte paspel. Volgende keer probeer ik zelf eens paspel te maken want zo’n dikke paspel ertussen is toch veel beter dan dat dunne koordje, vindt u ook niet ?
En terwijl GroteMan met jaloerse blik “ik wil ook zo’n deken” roept, sleept KleineMan voortdurend twee meter yard stof achter zich aan en komt hij nauwelijks nog uit de zetel.
Wij plukken de dag! 
Ik vind je paspel anders niet te dun, hoor. Lijkt perfect!
leuk!
zalig!!