Zeven jaar geleden werd ik voor het eerst moeder van een prachtige zoon. Hij groeide op zoals een baby in de boekskes dat doet en nog steeds is hij een heel aangenaam kind.
Hij is ons zonnetje in huis, de grapjesmaker van de klas (met soms eens een nota in zijn agenda tot gevolg), hij zingt en danst wanneer niemand hem ziet, heeft vrienden -vooral vriendinnetjes- bij de vleet en voelt zich het meest op zijn gemak tussen zijn Playmobil en Lego verzameling. Hij steekt ’s avonds stiekem zijn licht aan om nog wat te lezen, en schrijft hele verhalen en gedachtenspinsels met bijhorende tekeningen in zijn nieuwe boek. Een zoon uit de duizend, echt.
Geniet van alle aandacht die je zal krijgen vandaag, GroteMan van mij!
Wij plukken de dag! 