Cadeautjes maar nog niets voor kerst…

Ik lijd tegenwoordig aan het gepensioneerdensyndroom, u weet wel, tijd zat maar geen tijd genoeg om iets te doen. En eigenlijk -waarschijnlijk dat vooral- ook een beetje aan het uitstelsyndroom, oh ja en ook aan het alles-beginnen-maar-niets-afwerken-wegens-teveel-ideëen-in-mijn-hoofd-syndroom. Gevolg, een hele hoop begonnen projectjes waarvan het de bedoeling is dat ze tegen de feestdagen toch iets deftigs opleveren. Maar er kruisen momenteel teveel andere dingen mijn pad om daar naarstig aan verder te werken.

Zo moet GroteMan dit weekend naar twee verjaardagsfeestjes. Eén op zaterdag en één op zondagnamiddag. En toen dacht ik, laat ik maar iets extra’s maken om bij die cadeautjes te steken, ik heb toch tijd (haha). Dus bleven de begonnen zaken liggen, en maakte ik een Noodlehead ritstasje voor het jarige vriendinnetje.

Toen ik deze post las, naaide ik nog de gepaste geschenkverpakking voor een paar Hot Weels auto’s bij elkaar. Zo, GroteMan is klaar om te gaan feesten, hm, waar ligt die stapel onafgewerkte dingen nu ook weer ?

Advertentie

Durf-het-zelf voor Quirine

Quirine was jarig en GroteMan mocht naar haar feestje. Het ideale moment om eens iets te proberen uit dat gloednieuwe boek van Lies en Griet.

Trakteren

Bij verjaren, hoort nu eenmaal ook trakteren. En iedereen kent ondertussen deze pin wel. Maar in de ronde stikken doe ik niet graag en voor sterren is het nog veel te vroeg (een herfstblad was nog een idee geweest), dus deden we het net ietsje anders.

Een kussen en gelukkig wat tijd

Gisterenavond in de schoolagenda van GroteMan: “kussen meebrengen”. En, tegen wanneer moet je dat hebben ? Ah, tegen morgen hé, mama … Zucht. Kussens vind je hier namelijk niet in overvloed… Toch niet van het soort dat meemag naar school.
Beste juf, denk er in het vervolg eens aan dat er ook mama’s en papa’s zijn die werken, allebei voltijds soms, en dat die pas ’s avonds zo tegen een uur of 6 thuis zijn. Jaja, dat bestaat, echt waar. En dan iets meebrengen tegen de volgende dag, soms zal dat lukken, maar geloof mij, meestal niet.

Maar goed, geen paniek hier ten huize wijplukkendedag, dus trok ik mijn stoffenkast  bureaukast met één schap stofjes open en riep GroteMan bij mij. Kies maar zei ik, niet dat het kind veel keuze had, maar soit. Heb je nog van die superhelden vroeg hij. Hmmm, rommel eens in de restjesbak, misschien vind je wel nog iets.

Een rits die zou passen of paspelband heb ik niet in huis, maar gelukkig wel een hele grote rol jeansstof en kussenopvul stuff. En een restje superhelden. Dat volstaat voor een simpel kussen.

Allee hup, vlug naar school, voor uw kleine broer jaloers wordt, en tegen morgen ook zo’n kussen wil….

En toen hij op school aankwam, liet hij aan al zijn vrienden zijn wat zijn mama op één avond gemaakt had, da’s nogal een supermama hé 😉

De katjeskelder

De laatste week van deze vakantie zit erop. Maandag terug naar school. Terug naar het ritme van alledag. Maar alvorens we er weer allemaal als stresskip en -hanen bij lopen, genoten we toch nog even van zalig nietsdoen een uitstapje.

We boekten nog last minute een midweekvakantie in “de Katjeskelder“, een heel kindvriendelijk -en lekker dichtbij- vakantiepark van Roompot.

We maakten een safariwandeling door de Beekse Bergen en waren verrast door zoveel schoons. Apen zoveel ge maar wilt,

maar ook neushoorns, zebra’s, leeuwen, jachtluipaarden, zelfs de roofvogelshow was beter dan de vele die ik ooit al gezien heb (grapjes dat die Hollanders kunnen maken… hadden ze gewoon een kudde eenden afgericht…).

Een rit door het park met de auto mocht natuurlijk niet ontbreken, een giraffe carwash krijgt u er gratis bij!

Wandelen gingen we dan weer doen in het nationaal park “de Biesbosch“. Een ontzettend schoon stukje natuur in Nederland. We slopen door het Beverbos (maar  de bevers zelf hebben we jammer genoeg niet gezien), spotten vanop het water een echte beverburcht,

vaardden met het “zonnepontje” om het Grienmuseumpad te volgen en trokken naar het Speelbos om de voorraad stokken weer aan te vullen (jongens hé). En ondertussen was de zon de hele tijd van de partij, leefden we buiten van ’s morgens tot ’s avonds. Het leven kan toch schoon zijn hé…

Daar waar sprookjes bestaan

Kinderen moet je soms eens motiveren, werd mij wel eens verteld. En dus beloofden we ze een verrassing alias beloning wanneer ze flink en zonder gezeur terug stapten (niet echt een beloning, want ge kunt ze nog alles wijsmaken, die kinders van mij, dit uitstapje was natuurlijk al langer gepland, alleen was de timing nu perfect – misschien niet echt pedagogisch verantwoord, maar hé de terugweg was gewoon zalig…).

Zo genoten wij van een stralend dagje Efteling. In tegenstelling tot twee jaar geleden lieten we het sprookjesbos ’s morgens links liggen, maar begaven ons onmiddellijk naar de wildwaterbaan. Een kwartiertje wachten (later die dag bleek dat we zelfs bij de eerste attractie gewoon het meeste geduld moesten opbrengen) en we hadden gewoon twee stralende, kletsnatte jongens!

GroteMan was hevig favoriet van Joris en de draak en vond het zo jammer dat hij nog drie centimeter tekort schoot voor die andere achtbaan, terwijl KleineMan vol bewondering elke al dan niet vuurspuwende draak stond gade te slaan en af en toe eens bevestiging nodig had “da’s niet echt hé mama….”

Op het einde van de dag ontdekten we nog dat er -naast het Fata Morgana gebouw- een Lego tentoonstelling was (al een geluk dat het avond was, anders hadden we niet veel van de Efteling zelf gezien vrees ik), laten we het erop houden dat ze nu allebei opnieuw een heel lang verlanglijstje hebben….
En voor we allemaal moe maar tevree naar huis vertrokken genoten we nog van de prachtige watershow Aquanura (ik wil gewoon nog eens terug om dat op een zwoele zomeravond in het donker te gaan bekijken….)

Hmm, de Efteling, het blijft een prachtig park!

Van molen tot molen

Niettegenstaande we hier alles in huis hebben om vakantie in eigen huis te houden, gaan wij graag eens op een ander. Al was het maar om een koffietje te gaan drinken of een crèmeke te gaan eten, want op een ander smaakt dat altijd zoveel beter, vindt u ook niet ? En dus hadden wij een lumineus plan en gingen we wandelen van molen tot molen. Maar onze wandeling begon teleurstellend want aan de zwalmmolen was geen teken van leven te bespeuren (en dus ook geen koffietje). Twee kilometer en een hele hoop gesleur (mijn voeten doen pijn, ik heb dorst, is ’t nog ver, ’t is hier saai,…) verder bleek ook “klein zwitserland” gesloten. Gelukkig was het terras aan de ijzerkotmolen wel op dagjestoeristen voorzien! En zo waren ze op de terugweg heel wat beter gezind, die kinders van mij.

Vakantie

Terwijl heel België kreunde onder de regen, genoten wij van wandelen, zon, zee en strand, een verfrissende duik in het zwembad, sangria, blauwe lucht, en gewoon zalig niets doen.

’t Heeft deugd gedaan!

Breng eens een muur tot leven

.. of wat doe je als zesjarige wanneer je ’s avonds de slaap niet kan vatten. Dan teken je maar een beetje en bij gebrek aan papier (of neen, geen zin om uit bed te komen) is de muur daar natuurlijk ideaal voor.

Ik stel u voor: ons huis omsingeld door soldaatjes, verdeeld in “goejen” en “slegten”, opgetekend door mijn GroteMan in een creatieve bui. Vastgelegd voor het nageslacht.

Enne, als iemand toevallig tips heeft hoe je stylo van de muur krijgt, ik hoor het graag.

Op kamp. Of toch bijna.

Over een goeie maand is het zover. Dan vertrekt GroteMan op kamp, zes hele ganse volle dagen van huis, zes nachten op een ander slapen, helemaal alleen. Nu ja, alleen is natuurlijk veel gezegd, hij sleept immers een heleboel vriendjes in zijn kielzog mee: beste-vriend, zwembad-vriend, liefdesbriefjes-vriendin, vriendinnen van het liefdesbriefjes-vriendinnetje, andere-eerste-leerjaar-vriendjes, en de rest van de kapoenen groep uiteraard.

In het kampinfoboekje een rubriek ‘ik ga op kamp en ik neem mee’… u weet wel, de usual stuff, verse kleren voor een hele week (hopelijk loopt dat wat beter af dan de vorige keer) die natuurlijk vuil en kapot mogen zijn. Wat de leiders vergeten zijn is een rubriekje ‘zoonlief gaat op kamp en mama moet…’

• een vuillinnenzak meegeven
• een toiletzak vullen
• speelbroeken maken
• verkleedkledij voorzien (het thema is Peter Pan, dus dat valt gelukkig wel mee)

en dat alles tegen een welbekende deadline. En ik die dacht dat ik mijn avonden ging vullen met rokjes maken uit dat bekende boek om aan deze actie te kunnen meedoen…