Uitblazen

Uitblazen… Hehe, dat werd tijd. De voorbije twee weken waren hectisch, ik ben blij dat ze gepasseerd zijn, echt waar. De kinderen werden van hot naar her gesleurd, van opvang, naar eventjes thuis, naar oma & opa, enz. Ondertussen werden ze nog eens ziek (ja, wat had je gedacht), lagen ze veel te laat in hun bed en werden ze ’s morgens veel te vroeg wakker. De was en strijk ligt hier in stapels zo hoog dat ik me afvraag of ik er ooit nog door zal geraken.

Maar, uitblazen dus, dat begon deze morgen al, want voor één keer ruilde ik mijn vrije woensdag voor een vrijdag. De laatste dag van het schooljaar wou ik immers niet missen! Net zoals de voorbije jaren nemen mijn jongens op het einde van het schooljaar ook een kleine attentie mee voor hun juffen (en dat waren er dit jaar vier!). Dit jaar maakte ik voor elke juf een pot vol brownies. Ik kreeg er ooit zo eentje zelf cadeau van mijn schoonzus, en sindsdien werd dat recept hier al meermaals bovengehaald wegens groot succes.

Dank je wel lieve juffen, jullie hebben er opnieuw een onvergetelijk schooljaar van gemaakt!

Advertentie

SOS

Een tijdje geleden kocht ik een stuk prachtige stof bij Vermiljoen (Nani Iro Fuccra Navy). Eindelijk weet ik welke bestemming ik aan de stof wil geven, maar u raadt het ongetwijfeld al, ik kom toch wel zeker zo’n half metertje tekort. Vandaar mijn SOS-je. Iemand toevallig nog wat overschot dat ik kan overkopen? Of iemand een idee waar deze stof nog te vinden is?

Kelderschatten

Zie eens wat ik vandaag in onze kelder vond. Straf hé dat die bollekes een jaar verwaarlozing overleven, ’t zou bij mij niet lukken vrees ik. Maar, wees gerust, ze zijn in goeie handen nu, ze hebben zonet een eerste portie liefde, aandacht en water gekregen en staan voortaan in de schijnwerpers.

De nachtlampjes historie

Oh, Ilse, gij hebt mij wat aangedaan … 🙂
Het begon allemaal toen ik de reacties van dit bericht eens overliep samen met GroteMan, want we gingen een nachtlampje kiezen. Toen hij de dino zag staan, wou hij de rest al niet meer zien, maar mama was daar gelijk niet zo superblij mee (alhoewel, waarom niet, denk ik nu, ’t had mij veel leed bespaard, en tenslotte, ’t is zijn kamer, niet ?).

Maar goed, we keken verder, en uiteindelijk zou het deze worden, ah ja, de “rooie raceraket …“.

Ik zag het al helemaal voor me, er moesten nog gordijnen gemaakt worden (ik zou ze zelf willen maken, en neen lach niet) en ik heb nog een paar grote kussens voor op zijn kamer liggen die wel een nieuw stofke konden gebruiken, ik schuimde het internet af en vond uiteindelijk wat ik zocht.  Wat een supercombinatie ging dat worden, the space room.

Totdat … ik begon te zoeken waar ik de raketlamp kon kopen. Een Belgische of Nederlandse website, niet gevonden. De Amerikaanse markt dan maar. Maar bij de ene na de andere website kreeg ik de melding dat mijn lampje niet te leveren was buiten the U.S. Tot ik een website vond waar het wel kon (ok, de verzendingskosten waren dan wel evenveel als de lamp zelf, maar soit), mijn geluk kon niet op.  En toen realiseerde ik mij dat als die lamp nergens in Europa te verkijgen was, dan had die waarschijnlijk geen 220V stekker, maar zo’n typisch Amerikaans ding. Dus besloot ik maar eens te mailen naar OXO zelf, en die bevestigden natuurlijk mijn vermoeden (voor ’t geval u interesseert ze hebben wel een 220V versie in Australie, maar ik bespaar u het detail over de verzendingskosten). Helemaal wanhopig probeerde ik nog een paar design winkels te raadplegen, maar niemand die me verder kon helpen – snif.

’t Zal dus misschien toch nog de dino worden, of gewoon een oerdegelijke ouderwetse zaklamp. I will let you know.