Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ’s avonds – voor ik ga slapen – sluip ik nog even de kinderkamertjes binnen. ManLief verklaart mij dan soms voor gek, omdat ie denkt dat onze lieve kindertjes zullen wakker worden. Maar wij, wij hebben echte slaapkopjes, die worden niet wakker. En soms, heel soms, terwijl ik hen weer toedek, trekken ze hun oogjes even open (maar ik denk niet dat ze echt wakkker zijn dan), kijken ze me even aan, en verschijnt er een gelukzalige glimlach op hun gezicht om vervolgens weer lekker verder te slapen. En dan, dan voel ik me weer de gelukkigste mama van de hele wereld !
Wij plukken de dag!
Wij plukken de dag! 
O ja, hier gaat dat ook zo. Het mooiste moment van de dag! Mijn jongens slapen daar gewoon door. Ik mag ze zelfs verleggen of over hun bol wrijven, knuffelen en een smakkerd geven, ze worden niet wakker. ‘k Heb zelfs al eens foto’s staan trekken. Het doet hen niets.
Ik kán gewoon niet gaan slapen zonder eerst eens langs te gaan bij mijn meisjes. Nora slaapt heel vast, maar als ze zo al eens wakker wordt, begint ze ook te lachen en strekt ze haar arm uit voor een snelle knuffel. Inderdaad een zalig moment!
Bij Marie ga ik ook kijken, maar heel voorzichtig, want die wordt sneller wakker (en wordt dan superkwaad omdat ze wakker gemaakt is).