Kinderen moet je soms eens motiveren, werd mij wel eens verteld. En dus beloofden we ze een verrassing alias beloning wanneer ze flink en zonder gezeur terug stapten (niet echt een beloning, want ge kunt ze nog alles wijsmaken, die kinders van mij, dit uitstapje was natuurlijk al langer gepland, alleen was de timing nu perfect – misschien niet echt pedagogisch verantwoord, maar hé de terugweg was gewoon zalig…).
Zo genoten wij van een stralend dagje Efteling. In tegenstelling tot twee jaar geleden lieten we het sprookjesbos ’s morgens links liggen, maar begaven ons onmiddellijk naar de wildwaterbaan. Een kwartiertje wachten (later die dag bleek dat we zelfs bij de eerste attractie gewoon het meeste geduld moesten opbrengen) en we hadden gewoon twee stralende, kletsnatte jongens!
GroteMan was hevig favoriet van Joris en de draak en vond het zo jammer dat hij nog drie centimeter tekort schoot voor die andere achtbaan, terwijl KleineMan vol bewondering elke al dan niet vuurspuwende draak stond gade te slaan en af en toe eens bevestiging nodig had “da’s niet echt hé mama….”
Op het einde van de dag ontdekten we nog dat er -naast het Fata Morgana gebouw- een Lego tentoonstelling was (al een geluk dat het avond was, anders hadden we niet veel van de Efteling zelf gezien vrees ik), laten we het erop houden dat ze nu allebei opnieuw een heel lang verlanglijstje hebben….
En voor we allemaal moe maar tevree naar huis vertrokken genoten we nog van de prachtige watershow Aquanura (ik wil gewoon nog eens terug om dat op een zwoele zomeravond in het donker te gaan bekijken….)
Hmm, de Efteling, het blijft een prachtig park!
Wij plukken de dag! 
Waren jullie daar maandag … uhum … wij ook … enne wij waren aan het eind van de dag (ergens rond 18u à 18:30u) ook op de Lego tentoonstelling. Dan zijn we misschien dicht in elkaars buurt geweest 😉
We waren er vorige vrijdag al 🙂